Alle berichten door KoMore

verbonden in liefde
Verbonden in liefde

Inleiding

JA, God wees in ons midden, om ons zijn te vieren in uw huis. Welkom allen in deze viering en fijn dat we elkaar weer mogen ontmoeten.

Wie had ooit kunnen bedenken dat hier samen komen, samen bidden en zingen verboden zou worden.
Niet door machtsvertoon maar voor eigen behoud, voor ieders gezondheid hebben we elkaar anderhalf jaar niet gezien.
Naast alle nare berichten van ziekte, eenzaamheid, sterfte is ons jubileumjaar ook een jaartje opgeschoven.
Ja opgeschoven, want dit feest kunnen we nog inhalen. En nu zijn wij er weer klaar voor en hebben er weer zin in.

De lezingen van vandaag zijn niet de gemakkelijkste; In het evangelie van vandaag horen we hoe Jezus, in een discussie met farizeeën, opkomt voor huwelijkstrouw. En wanneer mensen hun kinderen bij Hem brengen, omarmt Hij hen als iets kostbaars.
Wat hebben die twee verhalen met elkaar te maken? Beide gaan over Gods Liefde zoals die zichtbaar is geworden in de persoon van Jezus. Want wanneer mensen van elkaar houden, heeft dat – aldus Marcus – alles te maken met de manier waarop God van mensen houdt.
Hopelijk zijn we in ons binnenste voldoende kind om dat te begrijpen.
Maar, wat een moeilijk thema …
Is liefde uitsluitend:
Tussen man en vrouw?
Tussen ouders en kinderen?
Is dat alleen “juiste” liefde?

Doet het minder pijn:
Als je relatie op de proef wordt gesteld?
Als samenleven niet meer gaat?
Als deze niet in de kerk is bezegend?
Zelfs al had je daar graag voor gekozen?
Maar wordt dat niet gedoogd?
Ga je daar minder zorgvuldig mee om?

Jezus die ons voorbeeld is, Liefde is Zijn boodschap, Hij zocht die onder mensen, Mensen aan de zelfkant van het leven.
Die hij niet zag als die zwerver, melaatse, bedelaar, maar als mens.
Zou diezelfde Jezus dan oordelen of veroordelen, als het bij mensen om echte liefde gaat?
Onbaatzuchtige, respectvolle ware liefde?
Als het niet gaat over man en vrouw, maar man en man of vrouw en vrouw?
Geloof er niks van.
Gelukkig wappert hier buiten de regenboogvlag.

Marielle

Jubilarissen

Een mooie en gezellige afsluiting van een gek jaar met amper repetities en geen optredens, op naar volgend seizoen waar we alsnog stil gaan staan bij ons 40-jarig jubileum!! Wij hebben het seizoen afgesloten en de jubilarissen even in het zonnetje gezet:

Hans 10 jaar dirigent en KoMoor
Anita, Anita en Gerrie 25 jaar KoMoor
Marjon en Marcel (helaas verhinderd) 20 jaar KoMoor
Aly 1 jaar KoMoor

Kerstwens

Nu doet het nog even pijn,
maar morgen zal het beter zijn.
Dan loopt iedereen weer hand in hand.

Wij wensen iedereen een vredige kerst in goede gezondheid.

KoMore 40 jaar
KoMore bestaat 40 jaar!

40 jaar geleden begonnen als JoKoBeu, het jongerenkoor in Beuningen. In 2000 omgedoopt tot KoMore het koor met een beetje “more”.

40 jaar zingen, kerk, thema, tierelyrisch, liturgie, activiteiten, concerten, eigen, diepgang, creatief, vriendschap, uniek, samen, gezellig, verbondenheid, beetje meer, inspirerend, koor, muziek maken, ’n lach en ’n traan, jubileum, …

Helaas moeten wij ons jubileumjaar in stilte starten wat zingen betreft. Maar wij gaan zodra het weer kan en mag zeker ons 40 jarig jubileum vieren op z’n KoMore’s!

En wat ook nog eens heel bijzonder is, wij hebben 3 jubilarissen die de volle 40 jaar KoMore hebben meegemaakt!! Franci, Dinie en Annemarie van harte!!
Wij hebben hier ‘corona-proof’ bij stil gestaan door allemaal een kaart te sturen naar de jubilarissen. Ook hebben zij een gouden medaille in ontvangst mogen nemen en een bloemstuk ontvangen.

1e repetitie sinds Corona

Vanavond voor het eerst sinds Corona weer samen gezongen in een open schuur bij één van de KoMore-leden.
Op gepaste afstand volgens de Covid19 regels lekker met zijn allen muziek gemaakt en gezongen.

1e bijeenkomst sinds Corona

Vanavond zijn we voor het eerst sinds corona tijd weer bij elkaar gekomen, op 1,5 meter afstand van elkaar … vanwege de regen in een open schuur…

We hebben stilgestaan bij onze jubilarissen Maaike (15 jaar KoMoor) en Wil (25 jaar KoMoor) en hebben zowaar een lied voor ze gezongen op gepaste afstand.

Wat was het fijn om weer met elkaar bij te kletsen. Vanaf komende week gaan we weer het zingen oppakken in de buitenlucht …

Voor alle vaders

Het is nog onduidelijk wanneer Komore weer in de kerk zal zingen. Wel willen de leden van Komore op deze vaderdag de vaders in hun leven vieren met een video-collage, en iedereen daarbij een fijne vaderdag toewensen.

Bloemengroet voor alle moeders

Komore zou vanavond zingen, in de Corneliuskerk in Beuningen, en daarbij al die lieve zorgzame moeders in het zonnetje willen zetten.
Helaas kan dat niet doorgaan, maar in plaats daarvan willen de leden van Komore alle moeders een bloemengroet brengen.
Verder wij willen U allen sterkte wensen, gezondheid en troost.

Zalig Pasen

In al onze kwetsbaarheid mogen we positief de toekomst tegemoet zien. Pas goed op jullie zelf en een zalig Pasen.

KoMore

Mens, waar ben je?

Hongerdoek

De hongerdoek is ontstaan in de middeleeuwen. Men hing het doek voor het altaar zodat dit aan het oog onttrokken werd. Het was een vorm van versobering van het kerkinterieur in de vastentijd.

Geleidelijk aan is men dit doek gaan beschilderen met voorstellingen van bijbelse passages en het lijden van Jezus Christus. Het zette de gelovigen aan tot meditatie.

Dit hongerdoek: Aarde uit Getsemane die als een landtong opduikt uit het heldere blauw, draagt de gouden ring. In dit teken van God en zijn Liefde is het gemeenschappelijk huis geborgen. Ook het huis is gevormd uit aarde. Het huis is niet af, symbool voor een wereld waar onrechtvaardigheid en gebrek aan solidariteit heersen. De cirkel is een klein stukje naar links verschoven, de wereld is niet meer in balans. Hoe kunnen we een nieuw evenwicht vinden? Twaalf stenen, als struikelstenen uit de aarde. Vragen om antwoorden.

De hongerdoek van 2020 is gemaakt door de Duitse kunstenaar Uwe Appold.
De titel van dit hongerdoek is: Mens, waar ben je?

Hij omschrijft het als: “De vraag van God, “Mens, waar ben je?” (Gen. 3,9) daagt me uit na te denken over waar en waarvoor ik zelf sta, wie ik ben, naar wie ik mijn oor te luister leg en of ik (te) snel een oordeel vel. Een plaatsbepaling. Misschien eerder een herijking. De vraag “Mens, waar ben je?” doelt in de kern op de verantwoordelijkheid die iedere mens heeft, voor zichzelf, voor zijn medemensen en voor de wereld als geheel. De vraag kan uitgebreid worden: Mens, waar ga je heen? Wat is onze gezamelijke toekomst?.

 

Eerste lezing

Hemelsblauw, symbool voor zee, water, voor leven. Ook het blauw van Maria, als symbool voor het leven doorgeven.

Aarde, zand uit Gethsemané dat het lijden heeft ervaren. Vorm van een werelddeel, symbool voor onze aarde. De aarde die onze houvast is, waarvan wij afhankelijk zijn, voor wonen, voedsel, leven, maar die door de mens lijst aan ons leven.

Een gouden ring, symbool van geloof, met daarin een huis met een open deur. Niet gesloten, niet af, er kan licht door naar binnen, er kunnen mensen naar binnen.

Een mens die zoekt aan de rand. Waar zijn de anderen?

Een mens met een vraag: Waar sta jij in zorg voor leven, voor moeders en kinderen, dichtbij en ver weg? Waar sta jij in zorg voor de aarde, voor milieu, schone lucht en eerlijke verdeling? Waar sta jij in geloof, werken aan Gods boodschap van Vrede op aarde voor alle mensen? Waar sta jij in onze kerk? Onze parochie, die zo graag die open deur wil bieden? Open voor iedereen?

Mens … waar ben je?