Category Liturgie

Pasen – Paaswake

Vóór de viering

Kind:
Mama, waarom ben ik hier in de kerk met al die mensen?
Het is toch al laat, en het wordt donker.

Moeder:
Omdat wij ’s avonds tot rust willen komen, in het donker wordt ons oog gescherpt.
Dan doen we beter ons best om naar de dingen te kijken, om te zien wie wij zijn, en wie wij kunnen worden.

Kind:
Straks wordt het donker, en het is al zo duister in de kerk.
Waarom brandt er geen licht?

Moeder:
Omdat uit het donker het licht nog moet komen, uit de slavernij de vrijheid, uit de dood het leven.

Kind:
Wanneer komt het licht?

Moeder:
Je zal het kunnen zien.
Van zodra we gehoord hebben wie het licht is op onze weg, zodra we zijn vuur te midden van ons hebben gezien.
Wees dus stil en luister.
Hoor hoe zijn naam geroepen wordt, tot drie maal toe.
Kijk naar zijn Licht, en ontsteek jezelf in vuur en vlam …

Het verhaal van de schepping

Vanavond dromen we hoe het anders worden kan met ons en de wereld. Het aloude scheppingsverhaal in Genesis verteld over de doorbraak van het licht in een geschiedenis van chaos en aardedonker, en over God die mensen het volle leven gunt en het daarom toevertrouwt aan elkaar.

De eerste dag schiep God het licht, schiep Hij dagen en nachten, de tijd die ons uitdaagt, die ons kansen biedt, die bron is van vreugde of van verdriet.
De tweede dag schiep God de hemel, ruimte en lucht waardoor wij onze longen vullen met adem.
De derde dag schiep God de aarde en de zee, de grond waarop wij staan, waarop planten en bomen groeien, de zee die voor de regen zorgt.
We kunnen wonen en eten en ons laven aan kostbaar water.
De vierde dag schiep God de zon en de maan en de sterren. Ze geven ons licht en warmte, en onderscheiden dagen en jaren.
We mogen genieten van de seizoenen die reliëf brengen in ons leven.
De vijfde dag schiep God de dieren, ze bevolken de aarde en de zee. Ze mogen leven en leven geven, ook aan ons.
De zesde dag schiep God de mens, man en vrouw, Zijn beeld en gelijkenis. En hij zegende de mens tot vruchtbaarheid en tot zorg over de schepping.
De zevende dag rustte God van Zijn scheppingswerk, het is een dag van stille dankbaarheid voor alles wat Hij voltooide. Het is een dag voor God, een dag van lofzang voor Zijn schepping.

Bezinning

Hij is verrezen!
Zoek Hem waar Hij te vinden is.
Niet in een verre geschiedenis, niet in koude stenen, niet in dode letters.
Hij leeft, overal waar mensen geven om elkaar, waar mensen kiezen voor de liefde en het leven, voor schoonheid, goedheid en waarheid.
Waar mensen elkaar op de been helpen en tot leven helpen komen.
Hij laat zich vinden door wie Hem zoekt, Hij doet open voor wie klopt, Hij antwoordt aan wie vraagt.
Hij leeft en brengt leven!

Goede vrijdag

Zijn laatste woorden

1. ‘Mijn God, Mijn God, waarom hebt U mij verlaten’ uit Psalm 22

Iedereen wenst mij dood. En Gij o God – dag en nacht roep ik tot U, maar geen antwoord.
Zo ken ik U niet, God van mijn volkd zijt Gij toch, God die bevrijdt, waar zijt Gij toch, God zo ver God zo vreemd.
Ooit kwam ik uit Uw hand, van meet af aan behoor ik U toe, maar onbewogen blijft Gij.
Alsof ik niet meer voor U besta.
Geen mens ben ik meer, een wrak, een rillende ziel – God, mijn God, waarom hebt Gij mij verlaten?

2. ‘Vergeef het hun want zij weten niet wat ze doen’\

Nu is hij dood, dat komt er van, hij had het kunnen weten, zoals hij ook leefde, wie doet dat nou, zo red je het niet.
Ach ja liefde het hoort er bij, je moet wel ’s wat maar hij – er zijn grenzen wat bezielt hem.
Noemt zich maar brood, deelt zich maar uit, alsof het allemaal kon.
Zo heb je geen leven, liefde alleen maar liefde, het wordt je dood.
Wie was hij eigenlijk, toch geen mens als wij, hij had iets met God zegt men, maar goed dat hij weg is.
Op de één of andere manier maakte hij je onrustig.

3. ‘Ik verzeker je, nog vandaag nog zul je met mij in het paradijs zijn’

Ergens is er een begin van geloof, groeit de hoop, dat alles vrucht draagt.
Zelfs wat zinloos lijkt als dood en ondergang.

Het groeit waar mensen gelouterd zijn, de pijn voorbij, tranen gedroogd, de moed hervonden.

Het groeit waar mensen elkaar verhalen vertellen, ter herinnering, ter bemoediging:
weet je nog van toen, w eet je: alles zal nieuw worden.
Het zal jou gaan zoals het ging met Hem, Jezus van Nazaret, die ene rechtvaardige, een mens uit miljoenen, Zoon van God;

Die lijdensverhalen gaan over Hem, maar niet minder over ons: liefde vermag meer dan schuld. Dat is gebleken.
Aangetoond door Hem, een nieuw gebod. Ga dan, en doe evenzo.
Je kunt het, je bent een mens, een onvervangbaar wezen: je wint het van de dood!

Het verhaal gaat dat het vroeg in de morgen, vroeg in het voorjaar, is gebeurd: stilte in de tuin, het graf geen put van zorgen meer, de dood overwonnen.

De dode bomen komen weer tot leven. En al wat leeft getuigt ervan: de mens zal niet sterven – hij zal leven.

4. ‘Vader, in uw handen beveel ik mijn geest’

Hij tenslotte.

Machteloos, aan het kruis genageld, riepen de mensen, doof en blind, Hem om een wonder: anderen redden en jezelf niet? Kom toch van dat kruis af!

Meer dan de wonden heeft dit Hem pijn gedaan.

5. ‘Ik heb dorst’

Het helpt geen zier, wat moet ik doen? Onmachtig ben ik.
Waarom zou men een kruis vereren? Het helpt geen zier.
Maar dragen dan, dat kruis van een ander een tijdje op je schouders nemen?
Of het jou helpt, weet je niet, hem in ieder geval wel.

6. ‘Dat is je zoon. Dat is je moeder’

Jezus van Nazaret geboren in Bethlehem, op 33-jarige leeftijd te Jeruzalem overleden.

Het was geen vage droom die Hij voorstond, geen ver en onbereikbaar ideaal.
Het heil was binnen zijn bereik: liefde onder elkaar.

Het was drie uur in de middag toen Hij stierf. Zijn moeder was er bij, de leerling van wie Hij veel hield, de vele anderen, met stomheid geslagen, geloof geweken, moed verloren.

In heel het land van Galilea klinkt nog zijn stem: ‘laat uw hart niet verontrust worden Gij hebt mij horen zeggen: ik ga heen, maar ik keer bij u terug’.

7. ‘Het is volbracht’

Was dit het dan? Het is voorbij. Zij gaan naar huis, de priesters en de farizeeën. Geen vragen meer geen twistgesprek: het is gedaan!
De man aan ’t kruis verlaten overleden. Waar was zijn God in ’t donkere uur van lijden en van hatelijke kreten?

Voorbij, gedaan, in ’t graf gelegd door menselijke handen.
Was dit de droom, een betere tijd, een nieuw verbond met God?
Zo lijkt het wel voorgoed voorbij dit nieuw verhaal van mensen.
Maar God, God droomt van een nieuwe dag met licht van Zijn verrijzen.

WoCo – Kruiken boordevol ….

Jong van geest

Jong van geest zijn betekent
leven met open handen,
kansen grijpen, blijven groeien,
soms kopje ondergaan,
en proestend weer boven komen,
soms tegen de stroom in roeien,
dan de wind in de rug voelen,
kwistig zijn met je talenten,
geven en blijven geven,
steeds weer energie vinden,
onvermoeibaar zijn.
Jong van geest zijn is ook
een eigen mening hebben
en ervoor durven uitkomen,
niet onderduiken in de groep,
de zwakken durven beschermen,
geen onrechtvaardigheid dulden,
blij zijn met wat je hebt en bent.
Het is durven leven met een hart
en met je verstand,
met open ogen en oren,
kunnen zien en luisteren.
Jong van geest zijn is
stil worden voor het lied van een vogel,
een babbelende baby in de box,
je warmen aan een laagstaande winterzon
op een terrasje in het drop.
Het is ruiken van de voorjaarsgeuren in het bos,
maar ook de uitlaatgassen van het verkeer,
als contrast.
Het is oog hebben voor de kleurrijke bloem,
een bijzonder schilderij van een vriend,
voor kleurschakeringen in de herfst,
voor het oudere echtpaar, hand in hand,
wandelend langs de rivier.
Jong van geest zijn is een toverwoord,
het is elkaar vinden en samen op weg gaan,
energie vinden in mens en natuur,
genieten van de wereld om je heen.
Het is leven.

Evangelie: Bruiloft in Kana (Johannes 2:1-12)

Op de derde dag was er een bruiloft in Kana, in Galilea. De moeder van Jezus was er, en ook Jezus en zijn leerlingen waren op de bruiloft uitgenodigd. Toen de wijn bijna op was, zei de moeder van Jezus tegen hem: ‘Ze hebben geen wijn meer.’ ‘Wat wilt u van me?’ zei Jezus. ‘Mijn tijd is nog niet gekomen.’ Daarop sprak zijn moeder de bedienden aan: ‘Doe maar wat hij jullie zegt, wat het ook is.’.  Nu stonden daar voor het Joodse reinigingsritueel zes stenen watervaten, elk met een inhoud van twee à drie metreten. Jezus zei tegen de bedienden: ‘Vul de vaten met water.’ Ze vulden ze tot de rand.
Toen zei hij: ‘Schep er nu wat uit, en breng dat naar de ceremoniemeester.’  Dat deden ze. En toen de ceremoniemeester het water dat wijn geworden was, proefde – hij wist niet waar die vandaan kwam, maar de bedienden die het water geschept hadden wisten het wel – riep hij de bruidegom en zei tegen hem: ‘Iedereen zet zijn gasten eerst de goede wijn voor en als ze dronken zijn de minder goede. Maar u hebt de beste wijn tot nu bewaard!’ Dit heeft Jezus in Kana, in Galilea, gedaan als eerste wonderteken; hij toonde zo zijn grootheid en zijn leerlingen geloofden in hem.

Bezinning na de communie

Jij bent een wonder,
ik ben een wonder,
maar we zien het niet meer.
We lopen elkaar voorbij,
gehuld in jeans en confectiegedachten.
Druk met telefoon en social media,
vrienden ver weg, vluchtig contact.
Ik kijk jou niet aan en jij kijkt mij niet aan.
We gaan aan het leven voorbij.
We komen alleen maar uit die verstikking los
als jij over mijn muurtje mag kijken,
en ik over het jouwe.
Wanneer we elkaar opnieuw in de ogen zien
woorden gaan spreken van warmte en begrip,
dan zullen we elkaar ontdekken
en zullen we opnieuw het wonder zien
dat jij en ik uniek zijn,
dat elke kruik met inhoud uniek is en waardevol!

Kerstmis 2018 “In beweging … welkom in de stal”

Toen
in een huis
waar deuren noch vensters sloten
werd een Kind geboren.

Herders
zonder huis
hoorden het, kwamen erop af
en mochten binnen.

Wijzen
ver van huis
zagen het, kwamen erop af
en mochten binnen.

Ook vandaag
is de deur open
staat de stal klaar
en is iedereen welkom
hier is ruimte voor velen.

Welkom

Welkom, aan u allemaal
vanavond hier in deze kerk bij elkaar
in afwachting van de geboorte van Jezus.
Weet u welkom
om welke reden dan ook – dat u hier bent,
omdat het nu eenmaal erbij hoort op kerstavond
omdat je mee moest van je vader en moeder
omdat het verhaal van nieuw leven ontroert
omdat u anders eenzaam en alleen thuis zou zijn
omdat u vol vragen zit in deze tegenstrijdige tijd
en hoopt op deze plek iets van een antwoord te mogen ervaren
omdat u wil bidden om steun in een moeilijke tijd
om samen met andere mensen om u heen
het gevoel van vrede te beleven
omdat de muziek van het koor aanspreekt.
Welkom om welke reden dan ook
u bent vanavond in beweging gekomen
opgestaan uit de luie stoel
uit uw warme gezellige huis
lichtjes in de kerstboom
vanaf de laatste voorbereidingen voor alle lekkers met kerst
op weg gegaan
de kou en donkerte in.
Om hier samen te vieren,
om samen kerk te zijn.
Van harte welkom,
u wordt met open armen ontvangen.
Wij wensen u, en ons, een bijzondere viering toe.

Tweede lezing

Een enkele stap is voldoende
om in beweging te komen
een enkele stap
richting dat Kindje in de kribbe
gekomen om vrede te brengen
aan alle mensen van goede wil.
Kom maar, zet die stap
je bent niet alleen
je bent op de goede weg
al lijkt die weg soms lang en uitzichtloos.
Kom maar, jij mens met verdriet
eenzaam omdat je geen uitzicht meer ziet.
Zet die eerste stap richting kerststal
en kom onderweg die ander tegen
die ogenschijnlijk lachend door het leven danst
maar achter dat masker een wereld van angst verstopt.
Kom maar jij mens ongezien
omdat je al zolang aan de zelfkant van het leven woont.
Kom maar
iedereen die zorg en aandacht nodig heeft
zich wil warmen aan werkelijke belangstelling
betrokkenheid
even wil schuilen
hier mag je komen als jezelf
dit is een plaats waar je welkom bent.
Kom ook jij, kom ook u
die alles in het leven mee lijkt te zitten
maar misschien wel slaaf bent van bezit en rijkdom
van altijd maar meer en altijd maar doorgaan
en vergeet te genieten van wat werkelijk telt
aandacht en liefde voor elkaar.
Kom maar, zet een stap op weg naar vrede.
Dat kleine kwetsbare Kind in de kribbe
heeft plaats voor iedereen
heeft zorg voor iedereen
biedt hoop voor iedereen
als je maar gewoon
die eerste stap zet.

Viering – Christus Koning

Inleiding op het thema van de viering:

‘Koning zonder soldatenlaarzen’

• U kent mij niet! Ja alleen vanuit de geschiedenisboekjes, maar daarin staat nog niet de helft verteld van wat ik allemaal heb klaargespeeld met duizenden van mijn onderdanen. Nero is mijn naam. Ik was hun keizer en dat hebben ze geweten! Rome is platgebrand; alle Christenen uitgemoord.
  Dat ik daarmee alle licht doofde was voor mij toen geen punt.
• De meesten van U kennen mij gelukkig wel. Ik weet zeker dat ik altijd breeduit in de boeken zal blijven vermeld. Ik heb mijn naam voor altijd gevestigd! Miljoenen zijn op mijn bevel de gaskamers ingedreven. Mijn troepen hebben meedogenloos bijna heel Europa veroverd. Mijn ideeën doen het nog erg goed. Jawel, Adolf is mijn naam.
  Dat ik daarmee alle licht doofde, was voor mij geen punt.
• Ik vertegenwoordig een hele groep. Ik sta nog steeds niet alleen: ik ben een Stalin, een Pinochet, een Saddam Hoessein. Macht is voor mij leven. Zonder macht ben ik weerloos, ten dode opgeschreven. Mijn macht is overleven. Nog steeds krijg ik waardige opvolgers, ze staan te trappelen van ongeduld.
  Dat wij daarmee alle licht doven, is voor ons geen punt.
• Mijn naam is Madiba, lid van de Xhosa clan, telg uit de Thembu familie. Ik ben in verzet gekomen tegen de grote ongelijkheid in mijn land. Ik droomde van gelijkwaardigheid voor al mijn landgenoten. Ze hebben mij jarenlang opgesloten.
  Mijn andere naam is Nelson Mandela. Als president van Zuid-Afrika vocht ik voor verzoening; licht, verlichting brengen aan al mijn landgenoten; zwart, gekleurd en wit.

Lezing:

Drie levensvragen

De tsaar aller Russen bezat alles wat een mens zich maar wensen kon, maar hij wist niet waarvoor hij leefde. Drie vragen kwelden hem: Wat moet ik doen? Met welke mensen moet ik doen wat God van mij verlangt? Wanneer moet ik dat doen?

Na alle wijzen, alle geleerden te hebben geraadpleegd, hoorde hij over een boer, ergens ver weg, die hem misschien een bevredigend antwoord zou kunnen geven. De tsaar ging meteen op reis en na vele weken kwam hij op het land van de boer aan.
Deze keek nauwelijks op toen de tsaar zich tot hem richtte met zijn vragen. De boer gaf geen antwoord maar ging door met ploegen. De tsaar werd kwaad en zei: “Weet je wel tegen wie je spreekt? Ik ben de tsaar aller Russen.”. Maar ook dit maakte geen indruk op de boer, die doorging met zijn werk.
Plotseling kwam een zwaargewonde man het veld op gewankeld. Voor de ploeg viel hij neer. De boer zei tegen de tsaar: “Help mij deze gewonde naar mijn hut te dragen.” “Ik zal je helpen,” antwoordde de tsaar “maar geef je me dan antwoord op mijn vragen?”. “Straks” zei de boer, en samen brachten izj de man naar de hut en verbonden zijn wonden.
“Zeg je het me nu?” vroeg de tsaar. “Je kunt naar huis” zei de boer. “Je hebt de antwoorden gehad op je vragen: Wat moet ik doen? Wat op mijn weg komt. Met wie moet ik het doen? Met degenen die aanwezig zijn. Wanneer moet ik het doen? Op het moment dat het zich voordoet.”

Allerzielen/Allerheiligen – “Om de liefde die eeuwig duurt”

Woord van welkom
Deze avond gedenken wij allen die gestorven zijn.
Wij willen hen niet vergeten.
Wij willen hun naam in ons hart bewaren
als een witte roos, bloeiend voor altijd.
Bij avond in de herfst,
tijd van stervend licht,
schuilen wij bij elkaar,
wachten wij op de oever.
Waar is het leven?
Waar zijn de vrienden?
Waar is nog smeulend vuur onder de as?
In het gebroken licht ontwaren wij
een aarzelend begin van eeuwigheid.
Zien wij de roos die de winter overleeft.
Vanavond zijn wij bij elkaar
en delen verdriet
om wat verloren is,
een vader, een moeder,
een vrouw of een man,
een kind, een broer of een zus,
een vriend of een buur.
De jaren voorbij.
Maar in dit uur bidden wij om eeuwigheid.
Om Liefde die eeuwig duurt.

GEDACHTENISMOMENT

Ik mis je…..

Adem houdt op,
warmte wordt kilte,
diepe kilte als de dood
en lachen wordt stilte,
echo van vragen
dat geen antwoord vindt.
Maar een mensennaam
kan niet vergaan,
niet verzinken in oneindig niets.
Jouw naam
heeft klank en toon gezet
van hoe de jouwen verder gaan.
In gemis,
maar ook in vertrouwen
dat leven Léven wordt
als er maar genoten wordt,
gevochten en geknokt,
geliefd en gelachen.
Zo wordt jouw naam
een witte roos in ons hart,
bloeiend voor altijd,
geurig en welriekend,
maar ook doornig stekend,
want jij bent er niet
als wij jou roepen ;
en ons zoeken zal nooit vinden worden,
geen samen lachen en geen raken meer.
Maar in stilte
zul jij bloeien aan ons hart
als schitterende herinnering,
levend, tegen alle weerwil in .
Nee, vergeten zullen wij jou niet.
Wees gerust, rust maar zacht.

Er is hoop!
De zon wordt niet moe en staat elke dag weer op. Ook mensen staan op en
geloven in een nieuwe dag.
Ze zien de zon en voelen de warmte van haar stralen en geloven weer in het
licht.

Er is hoop!

Er worden nog kinderen geboren met lachende ogen.
Er zijn nog zoveel mensen met ’n hart onder hun jas.

Elkaar hoop geven is elkaar leven geven!
Elkaar hoop geven is elkaar bemoedigen en
zich verantwoordelijk voelen voor elkaar.

We kunnen de woestijn niet ineens veranderen,
maar we kunnen beginnen met een kleine oase.
Waar één roos weer bloeien kan
zullen op een dag duizend bloemen staan.

Slotviering – “Kleine woorden die doen groeien…”

Welkom
Welkom in deze viering waarin aandacht voor thema’s als zaaien, groeien, een
klein begin, vertrouwen, kwetsbaarheid, en aan ons de uitdaging om er één geheel
van te maken.
In het evangelie van Marcus lezen we hoe het koninkrijk van God kan ontstaan en
dat dit kan beginnen als een klein mosterdzaadje. Iets kleins dat uit kan groeien tot
iets moois. Het wortelt en groeit door zorg en aandacht. En soms groeit het juist in
de stilte, de rust,de afstand.
Morgen is het vaderdag. Is er een vaderfiguur in jouw leven, iemand die je heeft
gevormd, niet altijd bewust, maar met vertrouwen en liefde? Heeft iemand voor
jou iets gedaan of gezegd wat veel voor je betekent heeft? Het was misschien maar
klein op dat moment. Maar het bleek te ontkiemen bij jou en is uitgegroeid in jou
omdat het precies iets was dat zo bij je paste, je zo goed deed.
Wij allen zaaien door wie we zijn aan de mensen om ons heen. Soms kun je zien
dat iets van dat zaaien voortleeft in de ander, het was iets wat paste bij de ander.
Hoe is het voor je als je daar iets van mag aanschouwen?
De vakantie staat voor de deur, een tijd van bezinning, rust en ontspanning en wie
weet vinden we een zaadje of zaaien we zelf ?
We zijn binnengekomen met een grote bak met aarde. Deze bak symboliseert het
thema van deze viering; we zaaien – we wachten – we verzorgen en we hebben
vertrouwen.
Een hele opsomming, die ons vandaag aan het denken mag zetten ; we wensen u
een inspirerende viering toe.

Mosterdzaad
Kleinste van de zaadjes
gezaaid in vruchtbare grond groeit het uit tot een machtige boom
Takken met ruimte voor iedereen
rust en koelte in zijn schaduw
Gezaaid in onvruchtbare grond
wacht het zijn tijd
al duurt het jaren
verliest niets van zijn kracht
maar wacht geduldig.
Dat zaadje in elk van ons geplant
kiemt met één blaadje en één wortel
Soms weet je zelf niet
dat het zaadje in jou wortel heeft geschoten
kleine ontkiemende twijgen
worden door het leven van alledag
gemist
ondergesneeuwd
onderschat
maar ongemerkt wortelt het zich stevig
laat zich niet meer opzij duwen
maar opent die soms diep verstopte kern
van liefde en medeleven
puurheid en gevoel
tegen alle oppervlakkigheid onverschilligheid en egoïsme in.
(Marielle)

Een brief geschreven door een vader
“Vandaag is het de verjaardag van mijn ex-vrouw, dus ben ik vroeg opgestaan
en gaf ik een ruiker bloemen, een kaartje en een geschenkje mee met de
kinderen om die aan haar te bezorgen. Bovendien hielp ik hen met het bereiden
van een ontbijtje voor hun mama. Zoals gewoonlijk vroeg iemand mij waarom
ik dit in godsnaam blijf doen. En dat irriteert mij mateloos, dus heb ik besloten
om het aan jullie uit te leggen.
Ik voed twee kleine jongens op. Hoe ik met hun moeder om ga, daarmee geef
ik hen een voorbeeld. Het zal mede bepalen hoe zij naar vrouwen kijken en hoe
ze vrouwen benaderen, en ook hoe ze denken over relaties. En nog meer in
mijn geval, omdat wij uit elkaar zijn. Dus als je een goede relatie niet als
voorbeeld meegeeft aan je kinderen, raap dan je boeltje op en begin
opnieuw.Sta hier boven en wees een goed voorbeeld. Dit is belangrijker dan
jezelf.
Voed je kinderen op tot goeie mannen en goede vrouwen. Alstublieft.
De wereld heeft hen nodig, meer dan ooit tevoren.”
Kinderen doen niet zoals we hen zeggen, ze doen de dingen zoals wij ze doen.

Sta eens stil …
Sta eens stil en kijk om je heen
kijk naar de ongerepte natuur
waar bloemen bloeien,
waar bomen groeien,
waar dieren leven,
waar bladeren ritselen,
waar beekjes kabbelen en waar er bijna volledige stilte heerst.
Kijk naar de lachende mensen,
spelende kinderen
en mensen die elkaar liefhebben.

Sta eens stil en kijk om je heen
je zal merken dat er dingen
zijn die je nooit eerder opmerkte
en dit zijn vooral de kleine,
vanzelfsprekende dingen.
Maar het zijn juist die zaken
die zo waardevol zijn.
Iedere lach, bloem of boom, mens of dier,
ieder mooi gebaar of lief woord
maar ook angst en pijn,
elk van deze zaken is telkens uniek.

Daarom draag er zorg voor, koester het,
draag het mee in je hart en gedachten
en maak er voldoende tijd voor vrij.

Daarom…

Sta eens stil en kijk om je heen.

Liturgie

Vanaf dat KoMore (toendertijd JoKoBeu) bestaat verzorgen wij al onze eigen vieringen volledig zelf.

Binnen ons koor hebben wij een aantal mensen die in de liturgiegroep zitten en zich elke keer weer inzetten om weer een unieke mooie viering samen te stellen met mooie inspirerende thema’s en teksten. Aan de hand van de viering wordt er ook gekeken welke liederen het beste bij de viering passen.

Wij hebben zo altijd onze eigen unieke vieringen met een KoMore-touch.