De hongerdoek is ontstaan in de middeleeuwen. Men hing het doek voor het altaar zodat dit aan het oog onttrokken werd. Het was een vorm van versobering van het kerkinterieur in de vastentijd.

Geleidelijk aan is men dit doek gaan beschilderen met voorstellingen van bijbelse passages en het lijden van Jezus Christus. Het zette de gelovigen aan tot meditatie.

Dit hongerdoek: Aarde uit Getsemane die als een landtong opduikt uit het heldere blauw, draagt de gouden ring. In dit teken van God en zijn Liefde is het gemeenschappelijk huis geborgen. Ook het huis is gevormd uit aarde. Het huis is niet af, symbool voor een wereld waar onrechtvaardigheid en gebrek aan solidariteit heersen. De cirkel is een klein stukje naar links verschoven, de wereld is niet meer in balans. Hoe kunnen we een nieuw evenwicht vinden? Twaalf stenen, als struikelstenen uit de aarde. Vragen om antwoorden.

De hongerdoek van 2020 is gemaakt door de Duitse kunstenaar Uwe Appold.
De titel van dit hongerdoek is: Mens, waar ben je?

Hij omschrijft het als: “De vraag van God, “Mens, waar ben je?” (Gen. 3,9) daagt me uit na te denken over waar en waarvoor ik zelf sta, wie ik ben, naar wie ik mijn oor te luister leg en of ik (te) snel een oordeel vel. Een plaatsbepaling. Misschien eerder een herijking. De vraag “Mens, waar ben je?” doelt in de kern op de verantwoordelijkheid die iedere mens heeft, voor zichzelf, voor zijn medemensen en voor de wereld als geheel. De vraag kan uitgebreid worden: Mens, waar ga je heen? Wat is onze gezamelijke toekomst?.